Wrocławski Rocznik Historii Mówionej to czasopismo które istnieje od 2011 roku w tym od 2016 jest zarządzane przy pomocy OJS. W ciągu tego czasu wyświetlono abstrakty i inne metadane ponad 19400 razy przy czym ściągnięto wersje pełnotekstowe 11900 razy. Najbardziej poczytnym jak do tej pory jest artykuł Katarzyny Bock-Matuszyk – Feliks Trusiewicz, Tadeusz Szewczyk, Maria Maleńczak, Świadectwa zbrodni wołyńskiej który pobrano ponad 650 razy.
Wrocławski Rocznik Historii Mówionej jest wydawanym przez Ośrodek „Pamięć i Przyszłość” czasopismem naukowym, którego celem jest stworzenie platformy do refleksji metodologicznej nad metodą oral history oraz do wymiany doświadczeń różnych ośrodków i osób – przedstawicieli różnych dyscyplin naukowych – zajmujących się szeroko rozumiana historią mówioną. W periodyku publikowane są wyniki badań naukowych z wykorzystaniem źródeł historii mówionej oraz dyskusje nad samą metodą, a także opracowane naukowo źródla historii mówionej. Czasopismo jest również źródłem informacji o aktualnie prowadzonych badaniach, projektach, organizowanych konferencjach i nowościach wydawniczych, których tematyka dotyczy oral history.
Co nowego w wersji 3.2?
Najnowsza wersja OJS przynosi fundamentalne zmiany jeśli chodzi o publikację metadanych. Na podstawie dyskusji która wywiązała się wśród developerów z PKP został wdrożony projekt traktujący metadane podobnie do zmian rejestrowanych w czasie produkcji oprogramowania. W efekcie użytkownik dostaje teraz pełną informację na temat historii publikowanych danych, może też przełączać się pomiędzy ich kolejnymi wersjami w sytuacji kiedy już po upublicznieniu artykułu doszło do zmian w zakresie np. autorstwa / współautorstwa, słów kluczowych, bibliografii, zmiany wydania (przeniesienie z early view do normalnego wydania), korekty tytułu bądź podtytułu itp.
Aby umożliwić takie zmiany, zgłoszony w OJS manuskrypt ma teraz wyraźnie oddzielone etapy recenzji, korekty technicznej i produkcji (obieg) od publikacji gdzie pojawiły się narzędzia do tworzenia kolejnych wersji metadanych. Zakładka publikacja stała się zatem wyspecjalizowanym narzędziem do kontroli wersji aktualnie wyświetlanej użytkownikom.
Powyższy zrzut ekranowy pokazuje przykładowe dane oraz nowy interfejs służący do zarządzania wersjami.
Szczegółowa instrukcja co do praktycznego zastosowania tej funkcji razem z podglądem zmian które są widoczne dla użytkownika jest umieszczona w samouczku na kanale Youtube.
Autoarchiwizacja w nowej sieci PKP PN
Przy okazji należy też wspomnieć o produkcyjnym udostępnieniu darmowej sieci archiwizacji artykułów we współpracy z istniejącą firmą LOCKSS która udostępniła technologię
Problem jaki pojawia się w wydawnictwach internetowych to sytuacja w której wydawca zaprzestaje prowadzenia czasopisma. Strona która je prezentuje znika wraz z dorobkiem wielu autorów, nierzadko zabierając dostęp do rozgałęzionej sieci cytowań.
Aby przeciwdziałać temu zjawisku powstały sieci (Preservation Network) które kopiują i przechowują opublikowane metadane wobec czego autor nie ponosi straty w sytuacji zakończenia cyklu wydawniczego dla tego czasopisma.
Our deposits in the @pkp LOCKSS network have been completed. This means that if we are no longer able to make our content available, our authors can rely on this network of institutions to ensure their hard work will remain available and will never be lost. Very grateful to @pkp! pic.twitter.com/FcaeoemKI2
— Episteme Health (@EpistemeHealth) July 19, 2020
W polskich realiach nie jest to problem szczególnie ważny gdyż procent komercyjnych wydawnictw publikujących czasopisma naukowe w stosunku do uczelnianych jest niewielki. Niemniej należy spełniać takie wymagania gdyż wiele zagranicznych indeksów traktuje tę swoistą ochronę dorobku autora bardzo poważnie i posiadanie jakiegoś mechanizmu „kopii bezpieczeństwa” jest obowiązkowe (Ready for Scopus pkt 7).
Leave a Reply